گروه فشاردر صدا و سیما

عادل ... بی عادل

فوتبالدوستان کشورمان دیگر دوشنبه ها برنامه ی محبوب خود را نخواهند دید. تمام تلاش ها و درخواست ها جهت ادامه ی کار عادل فردوسی پور و پخش برنامه ی 90 نادیده گرفته شد، آنهم از سوی عده ای معدود که بدون در نظر گرفتن خواست مردم، آنطور که دلشان می خواهد جولان می دهند و به هیچ جا و هیچکس هم حساب پس نمی دهند. کسی هم به آنها نمی گوید بالای چشمتان آبرو ، تا بار دیگر ثابت کنند که خواست مردم برایشان پشیزی ارزش ندارد...

دکور برنامه 90 را جمع کردند تا آب پاکی را روی دست همه طرفداران عادل بریزند. تا بگویند حرف، حرف ماست وکسی حق ندارد بدون اجازه ما جیک بزند.

 این سبک یک گروه آشناست، گروهی که سال هاست رو در روی خواست و اراده مردم قرار گرفته اند .....

جوی هزار زمزمه در من، می جوشد: ای کاش ای کاش آدمی وطنش را مثل بنفشه ها  در جعبه های خاک یک روز می توانست،همراه خویشتن ببرد هر کجا که خواست در روشنای باران، در آفتاب پاک! (محمد رضا شفیعی کدکنی)

علی ملک پور جامعه شناس در یادداشتی تحت عنوان"عادل ....بی عادل" به این موضوع پرداخته است: در نظام مدیریتی ایران قد و وزن آدم ها را سنجش و گزینش می کنند و بعد  به او پُست و مقام می دهند.اگر قد و وزنش بعدا ثابت بماند یا حتی کم شود، می تواند به کارش مادام العمر ادامه دهد و حتی بعد از ۳۰ و ۴۰ و ۵۰ سال... هرگز از کار بیکار نخواهد شد، الا به شمول ماموریت حضرت ملک الموت!

 البته اشتباه نشود، منظور قد و قامت ظاهری نیست، بلکه قدر اجتماعی و وزن سیاسی و فرهنگی آدم هاست که اگر افزون بر مقداری معین شود، از کار و بار و یار منفصل و ای بسا از چیزهای دیگر هم منعزل شوند!

  حکایت این " عادل فردوسی پور" هم همین است و تحلیل گران این نکته را در نیافتند که قضیه چیست؟

این مجری سرشناس در آستانه کنار گذاشته شدن از یک برنامه محبوب و پرمخاطب تلویزیون-برنامه فوتبالی ۹۰-  است که این خبر  با واکنش منفی و وسیع افکار عمومی مواجه شده است. نیرویی در جامعه و فرهنگ سیاسی ایران در جریان است تا هر چه را مردم بخواهند، آن جریان اقلیت و کم مخاطب، نخواهد و مردم را از هر ایده و پدیده همگرایانه، متفرق و محروم سازد. خواه جشن های ملی باشد یا شبکه های مجازی پرطرفدار  یا چهره های ملی و هنری و یا ...اینک ورزشی و رسانه ای!

 اینکه فردی مثل " عادل" مثلا ۴ میلیون پیامک مشارکت در برنامه " ۹۰ "و یا چند ده میلیون مخاطب در شبکه (۳) داشته باشد و " برنامه ۹۰" هم تا ۹۰ سالگی او ادامه یابد، این یک ساده انگاری ست.لذا یکی - مدیر شبکه مذکوره- که نوه پسر باجناق عموی خواهرزاده داماد فلانی ست و این پست را - البته پس از توزین قد و وزنش - بهش دادند و بهش   "صلاحیده" شد ، که از رشد بی قواره آن "چهره-مجری" در شُرف ِ ملی شدن ممانعت به عمل آورده و مثل باغبانی وقت شناس، به موقع درختان جوان -افراد رو به رشد - را " هَرس" کند تا مبادا سر برافرازند و از تیر برق های  سیمانی بلند  در خیابان سباست، بلندتر به نظر آیند که خطر برق گرفتگی حتمی ست!! زمستان هم البته از قدیم فصل هرس درختان بوده است.

 اما هم اکنون نیز، با فرض خوش بینانه بازگشت عادل فردوسی پور به برنامه ۹۰،  و یا فرض بدبینانه " عادل...بی عادل" ، در هر دو حالت شد آن چیزی که می بایست می شد؛ عادل قد و وزنی فراخور یافت و به مثابه یک شخصیت و سرمایه ملی مطرح است.روزی "برند عادل" به کار مردمی خواهد آمد که این منزلت را به او دادند.

 "عادل" اکنون در شمار مردان و زنانی ست که  نظر و نگاه و رویکرد آنها " مرجعیت" اجتماعی یافته و همچون خاتمی، شجریان، علی دایی، علی کریمی ، معتمد آریا و... چهره ملی محسوب می شوند.

ازین پس دیگر مهم نیست عادل کجا باشد و در کدام شبکه یا رسانه یا در دانشگاه یا در خانه خود، او اکنون یک " چهره ملی" ست و دیگر نیازی به صدا و سیما ندارد. بازگشت او به آن سازمان کم مخاطب اعتبار می بخشد، ولی رفتن او از آنجا از اعتبار عادل نمی کاهد.